แรงบันดาลใจ
มาจากเหตุการณ์ แม่อุ้มลูกยืนอยู่บนขั้นสุดท้ายของบันไดบ้าน ในวันที่น้ำท่วมใหญ่พัดผ่านสามแผ่นดิน — เชียงราย, ลาว, และพม่า ภาพนี้กลายเป็น สัญลักษณ์ของความรัก ความหวัง และพลังในการเยียวยา ที่เปล่งออกมาจากหัวใจของแม่ เธอยืนอยู่ตรงที่ไม่มีอะไรเหลือให้เกาะอีกแล้ว แต่สิ่งที่เธอเลือกจะยึดไว้ที่สุดคือ “ลูก” — แสงแห่งความหวังที่เธอปกป้องเหนือสายน้ำเชี่ยว การอุ้มลูกในอ้อมแขนไม่ใช่แค่เพื่อเอาตัวรอด แต่คือ การปลูกเมล็ดพันธุ์ของวันใหม่ในหัวใจที่ยังไม่ยอมแพ้
แนวคิดการออกแบบ
ถ่ายทอด พลังของความรักที่เปี่ยมด้วยความหวัง ผ่านโครงชุดที่สง่างามแบบผู้นำหญิง ทุกองค์ประกอบคือการบอกเล่าเรื่องราว การยืนหยัดของแม่ที่อุ้มลูกอยู่บน “ก้าวสุดท้าย” แห่งศักดิ์ศรี
คีย์เวิร์ดหลักในงานออกแบบ
